Medycyna estetyczna a leczenie nadpotliwości

Medycyna estetyczna a leczenie nadpotliwości

U zdrowego człowieka pot zawiera w niemal dziewięćdziesięciu procentach wodą, a także nie wielkie ilości chlorków, kwasu moczowego, amoniaku, mocznika, tłuszczów i związków potasu. Gruczoły potowe mają za zadanie regulację temperatury ciała człowieka. To właśnie one odpowiedzialne są za to, a by nie doszło do przegrzania organizmu i udaru. Każdy człowiek posiada inną liczbę takich gruczołów – średnio waha się ona między dwoma a czterema milionami. Aktywność gruczołów wzmaga się na skutek silnych emocji, wysiłku fizycznego, czy ostrych przypraw, a także używek. Jakie rozwiązania tego problemu ma dla nas medycyna estetyczna? 

Iniekcja toksyny botulinowej 

Zabieg trwa od kilkunastu minut do godziny. Skórę dzieli się na równe kwadraty, w których umieszcza się środek pod skórą przy użyciu bardzo cienkich igieł. Terapia z zastosowaniem toksyny botulinowej typu A polega na podaniu jej śródskórnie do każdego kwadratu. Botox blokuje działanie nerwów, które zaopatrują gruczoły wydzielania zewnętrznego, co z kolei zapobiega wydzieleniu przez nie potu. 

Sympatektomia 

Jest to dobra i skuteczna metoda w leczeniu nadpotliwości kończyn górnych. Polega ona na wycięciu fragmentu pnia współczulnego wraz ze zwojami nerwowymi współczulnymi. Efektem zabiegu jest rozszerzenie naczyń krwionośnych w kończynach górnych i zmniejszenie wydzielania potu. 

Jonoforeza 

Terapia jonoforezą polega na moczeniu nadpotliwych części ciała w pojemnikach z wodą oraz przebiegającym przez nią prądem elektrycznym. Zabieg musi być wielokrotnie powtarzany – najczęściej około dziecięciu razy - i jest dość kosztowny. Efekt jonoforezy powinien utrzymywać się nawet przez kilka miesięcy. 

Środki wspomagające 

Gdy samo stosowanie się do zasad higieny osobistej nie pomaga, należy zacząć leczenie miejscowe, polegające na stosowaniu zasypek, zawiesin i roztworów zawierających sole glinu i potasu, kwas borny, taninę i formalinę. Dodatkowo należy także stosować antyperspiranty, które ograniczają wydzielanie potu poprzez zaciskanie kanalików potowych. W swoim składzie zawierają sole glinu lub ałun, które hamują rozmnażanie bakterii.